Με αφορμή τα κωμικοτραγικά γεγονότα της ζωής ενός θιάσου όπερας, επιχείρησαν να ακυρώσουν τα στερεότυπα που συνοδεύουν το είδος, τα υπερβολικά κοστούμια, το μανιεριστικό παίξιμο, την κλασικότροπη και στείρα σκηνοθεσία, μέσα από την υπερβολική χρήση και ανάδειξη τους. Οι Oper(O) θέλοντας να δείξουν ότι υπάρχουν και διαφορετικοί τρόποι απόδοσης των κλασικών έργων, έγραψαν ένα πρωτότυπο θεατρικό κείμενο, με σκοπό να αποδομήσουν τη σοβαροφάνεια με την οποία παρουσιάζεται η όπερα και να εκφράσουν αυτό που εκείνοι θεωρούν ότι είναι η πραγματική ουσία του είδους.
Η υπόθεση
Ένα μπουλούκι τραγουδάει όπερα περιοδεύοντας σε όλη την Ελλάδα. Ο Ισίδωρος, ο θιασάρχης και εγκέφαλος της ιστορίας, έχει κληρονομήσει από τον θηριοδαμαστή προπάππο του πολλές πιάτσες, δηλαδή πλατείες όπου η αστυνομία είναι μιλημένη άρα δεν κυνηγάει. Με ψώνιο για το λυρικό τραγούδι αλλάζει το προφίλ της ‘’επιχείρησης’’ και από τσίρκο την κάνει όπερα δρόμου, μιας και είναι τενόρος ο ίδιος. Μαζί του έχει την σοπράνο Δώρα, τη σταρ μέτζο σοπράνο Κίρκη, έναν κουφό πιανίστα, τον βαρύτονο Γαβριήλ και ένα «μάγο», τον Οζ, που θέλει να τον προσλάβουν να κάνει μαγικά μεταξύ των σκηνών και τους ακολουθεί σχεδόν με εμμονή σε κάθε πιάτσα. Όλοι μαζί υπό την σκηνοθεσία του Ισίδωρου παρουσιάζουν "εναλλακτικά" ανεβασμένα, έργα όπερας και φυσικά θεωρούν ότι είναι μέρος μιας καλλιτεχνικής επανάστασης, αν και εξαιρετικά ατάλαντοι. Floor manager ή αλλιώς τρεχαντήρι είναι ένα περίεργο παιδί, το «σπίρτο» όπως ειρωνικά το αποκαλούν. Σε μια από τις πιάτσες η ομάδα βρίσκει τη σοπράνο νεκρή. Αιτία θανάτου; Άγνωστη. Φαίνεται πάντως σαν φόνος. Ποιος τον έκανε; Γιατί; Και οι παραστάσεις;
