ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ Oper(O)

Carmen

Η Carmen, η γνωστή και αγαπημένη όπερα του G. Bizet, αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη παραγωγή της ομάδας. Ένα έργο γνώριμο, διαχρονικό και προσιτό για το θεατή, μια πολύ έντονη ιστορία, έδωσε την αφορμή στους Oper(O) να παίξουν με τη φόρμα της όπερας και να τη βγάλουν στο δρόμο. Με ανατρεπτική ματιά αλλά παραμένοντας πιστοί στο λιμπρέτο των H. Meilhac και L. Halévy παρουσίασαν μια νέα εκδοχή που στηρίζεται στον πλούτο των συναισθημάτων, και τα δραματικά στοιχεία των χαρακτήρων του έργου. Η παράσταση ξεκινώντας το 2008 από την πλατεία του Πύργου της Τήνου περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα και παρουσιάστηκε σε απρόσμενους και διαφορετικούς μεταξύ τους χώρους, στο θέατρο του Αττικού Άλσους (Φεστιβάλ Δήμου Αθηναίων, Σεπτέμβριος 2009), στη πλατεία Καπνικαρέας (International Street Theatre Festival, Αθήνα, Οκτώβριος 2009), σε σχολεία, πλατείες και βιομηχανικούς χώρους (Κάστρο Μονεμβασιάς, Αύγουστος 2009, Ταξίδι Τεχνών, Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, Ιούνιος – Ιούλιος 2010) και αλλού.

Σκηνοθεσία:

Oper(O)

Μουσική Προετοιμασία & Πιάνο:

Μαρία Νεοφυτίδου

Επιμέλεια κίνησης:

Μαρία Αδαμοπούλου

Σκηνικά & Video:

Μανώλης Χάρος

Κοστούμια:

Φράνκα Παπανδρέου

Διανομή

Carmen

Εριφίλη Γιαννακοπούλου

Don José

Δημήτρης Πακσόγλου

Escamillo

Νίκος Καραγκιαούρης

Micaëla, Frasquita

Λητώ Μεσσήνη

Mercédès

Ελένη Σωτηρίου

Le Dancaïre:

Ελένη Σωτηρίου

Le Remendado

Λευτέρης Χαρέλλης

Ο Μπιζε ίσως χαμογελούσε ικανοποιημένος, βλέποντας την Κάρμεν του παιγμένη στο δρόμο. […] Οι Oper(O) απογύμνωσαν την Κάρμεν από τα κλισέ της τσιγγάνας, μετατρέποντάς την σε μια σύγχρονη, καθημερινή γυναίκα… […] Η Κάρμεν ήταν πανκ.

Ελευθεροτυπία, «7», 25.10.2009

Χωρίς μικρόφωνα, με σκηνές που εξελίσσονταν στα σοκάκια ανάμεσα στο πλήθος, έστησαν ένα μαγικό θέαμα χωρίς διαφήμιση και παχυλούς προϋπολογισμούς. Το έκαναν με αφάνταστο μεράκι αυτοθυσία, κέφι και πείσμα. Το αποτέλεσμα ήταν πέρα από κάθε προσδοκία. […] Εξακόσιοι θεατές, όρθιοι, κρεμασμένοι σε μπαλκόνια, στριμωγμένοι σε καρέκλες δεν πήραν ανάσα. Ντόπιοι οι περισσότεροι δεν είχαν δει ποτέ όπερα στη ζωή τους.[…] Στο τέλος το χειροκρότημα ήταν λυτρωτικό, γιατί όλοι διαισθάνθηκαν ότι η τέχνη κρύβει μέσα της αυτό το είδος της ενέργειας που μπορεί να επικοινωνηθεί σε όλους ανεξαιρέτως. […] Μας έκανα να ελπίζουμε.

Μ. Πουρνάρα, Καθημερινή, Προ-βολές, 29.07.2008

…Μπορεί να έχουμε συνδέσει την όπερα με χοντρές κυρίες και κορδωμένους τενόρους, αλλά αυτή η φρέσκια ομάδα ήρθε να μας αλλάξει γνώμη…

Athens Voice, 15.04.2010